Op z'n Amerikaans

Ik heb mijn blog Dutch in Belize genoemd, maar ik heb vaak het gevoel dat ik de enige Nederlandse in dit land ben. Dat is niet zo, ik weet het, en morgen heb ik een afspraak met ene Joop, dus dat is gegarandeerd een Nederlander. Ik spreek nauwelijks Nederlands hier, alleen soms met Paul, Michel’s Belgische collega, of met Elsie, een Belgische die 10 jaar geleden naar Belize is geëmigreerd. Er zijn heel weinig Nederlanders hier. Ook haast geen Duitsters of Fransen, kortom, weinig Europeanen, afgezien van enkele Britten maar die beschouwen zichzelf niet als Europeanen. Terwijl je in Asia of Afrika de Europese invloeden al gauw merkt, heeft hier de Amerikaanse invloed de overhand.

Allereerst is er de extreme voorkeur voor alles in het GROOT. Auto’s, koelkasten, achterwerken...als je je het kunt veroorloven neem je extra large. Dan het accent in Belize. Soleine leerde haar eerste Engelse woordjes in Sri Lanka. Als ze dorst had vroeg ze om ‘wo-teh’, nu vraagt ze ‘wah-der. Geregeld zegt ze ‘you guys’ en ‘awesome’. Kortom, in minder dan drie maanden is haar Engels compleet veramerikaniseerd. Verder hebben we hier miles, ounces, cups, yards, inches, feet, 110 volt en van die gekke dunne stekkertjes.

Ons huis is uitgerust met allerlei snufjes die ik als Amerikaans beschouw:
- een enorme inloopkast (fantastisch)
- Jacuzzi in de badkuip (fijn maar nauwelijks in gebruik)
- een vaatwasmachine (gebruiken we nooit)
- een ‘insinkerator (zo’n handig machientje wat etensresten vermaalt )
- afstandsbediening voor de ventilatoren (absoluut overbodig tenzij je in
een rolstoel zit)
- rookdetectors en een alarmsysteem (zetten we nooit aan).

Amerikanen zijn dol op techniek en veiligheid (niet verwonderlijk). Je moet eens zien hoe ze hier wonen in Belmopan. Ze hebben hier een enorme Amerikaanse ambassade, vreemd voor zo’n klein landje als Belize, en de diplomaten wonen met z’n allen op een compound. Omringd door een 2-meter hoge muur, bewaakt door meer dan 50 guards (dat is volgens mij meer dan het aantal bewoners van de compound), wonen ze in elegante huizen, met perfect onderhouden gras en top sportfaciliteiten, zoals zwembad en tennisbaan. Toen ik er een keer was met Soleine vroeg ze of we in dit mooie hotel konden logeren.

In hun huizen is het koel en donker, dag en nacht staat de airconditioning aan - alsof ze niet zelf hun electriciteitsrekening hoeven te betalen. En wat hebben ze een spullen! Zowat elke Amerikaan heeft een giga gasbarbecue, een expressomaker, een electrische bierkoeler op wieltjes, een yoghurtmaker,een ijsmachine, fitness equipment, mountainbikes met 20 versnellingen, laptops and televisie in elke kamer (altijd aan) en het nieuwste kinderspeelgoed. Het is er zo aangenaam, zo compleet anders dan in de ‘buitenwereld’ dat ik me kan voorstellen dat je er het liefst elke dag binnenblijft.

Toen ik in 1999 van Mozambique naar Zimbabwe verhuisde, noemden mensen Harare terecht ‘Afrika voor Beginners’ (dat is nu wel even anders natuurlijk). Welnu, voor mij is wonen op een Amerikaanse compound is ook zoiets als ‘Buitenland voor Beginners...’