Hoe word ik ambassadeur

Het voordeel van het wonen in 'de kleinste hoofdstad ter wereld' is dat we al snel veel mensen hebben leren kennen, waaronder ook de inner circle van Belmopan. Soms krijgen we een mooie envelop met een gouden stempel...een uitnodiging voor een diplomatieke receptie. Wij zijn natuurlijk geen diplomaten, en die aspiratie hebben we ook nooit gehad, maar we vertegenwoordigen de EU een beetje. Zo mochten we komen op de welkomsreceptie van de nieuwe Amerikaanse ambassador in Belize, Mr Thummalapally. Hmm, interessante naam. Inderdaad, geen typische 'ambassadeursnaam'. De gemiddelde ambassadeur is immers een blanke man van middelbare leeftijd, hoewel het aantal vrouwen in opgang is.

Vinai Thummalapally is de eerste Indisch-Amerikaanse ambassadeur ooit. Hoe dat zo? Hij is een schoolvriend van president Obama, ze waren flatgenoten op de universiteit in Los Angelos en New York. Hij en zijn vrouw waren één van de actiefste fondswervers tijdens Obama's verkiezingscampagne. En dat wordt beloond. Met een leuk baantje in een gezellig landje als Belize. Zonder diplomatieke ervaring, hetgeen hij ruiterlijk toegaf in zijn speech tijdens de receptie, en met de belofte om snel te zullen leren.

We kletsten een tijdje met Barbara, z'n vrouw. Een bijzonder aardige en geïnteresseerde dame. Ze vertelde dat ze haast van haar stoel viel toen de president hen in april opbelde. Na een grondige inspectie van hun leven en achtergrond, om te zien of ze wellicht een geheime aandelenrekening op de Kaaimaneilanden hadden, of een arrestatiebevel uit India (of wat die mensen ook moeten uitvogelen wanneer je ambassadeur wordt), werden ze officieel aangesteld. Papa en mama kwamen overgevolgen uit Hyderabad, apetrots natuurlijk. Dat geldt niet voor iedereen in India zoals te zien op een paar internet fora, maar dat is gewoon de kift en racistisch gezeik.

Het heeft me aan het denken gezet. Misschien wordt een schoolvriend(in) van mij ooit nog wel minister president van Nederland. Onwaarschijnlijk, maar niet onmogelijk. En zou ik dan een ambassadeurspostje accepteren? Waarom niet? En jij?

Tijd voor de optocht

Op dit blog schreef ik al eerder over de gelijkenissen en verschillen tussen Belgie en Belize. De twee landen hebben weinig gemeen, behalve dat ze slechts één letter van elkaar verschillen. Wat heeft Belize gemeen met Nederland? Misschien niet veel, maar toch minstens de nationale kleuren: rood-wit-blauw, en een voorliefde voor optochten en parades.
Gisteren tijdens onafhankelijkheidsdag zijn we naar de parade gaan kijken. Ik voelde me net weer in even in Dongen...totdat de brandende zon me eraan herinnerde dat ik wel degelijk op de andere kant van de aardbol stond!

Tossed Salad

September is een feestmaand in Belize. Het is momenteel verschrikkelijk heet, maar dat weerhoudt de Belizeanen er niet van om parties en parades te organiseren. Dit jaar viert Belize 28 jaar onafhankelijkheid. Niet zo lang eigenlijk,...of betekent het dat ik oud aan het worden ben?
In de jaren zestig toen het kolonialism wereldwijd op z'n retour was, waren Trinidad & Tobago en Jamaica de eerste landen in de Caraiben die onafhankelijk werden. Hoewel Belize in 1961 al zelfbestuur van Groot Brittanie had gekregen, zou het nog 20 jaar duren eer Belize echt onafhankelijk werd. Dit vanwege een landclaim van buurland Guatemala. Wat die claim precies inhield en hoe de kwestie uiteindelijk werd opgelost is een lang verhaal, maar kijk eens goed naar de lange, kaarsrechte grens tussen Guatemala en Belize en je vermoedt meteen dat dit geen natuurlijke grens is.

Wat mij persoonlijk erg aanspreekt in Belize is hun motto, hetgeen in September volop gevierd wordt: "Diverse Origins, Common Aspirations". Dit is echt zo. De bevolking van Belize is net zo divers als de vissen in hun oceaan, met allerlei kleuren (en talen en culturen) vertegenwoordigd. In haar klas heeft Soleine een mooie collage gemaakt ter gelegenheid van de feestmaand. Plaatjes van mannen, vrouwen en kinderen in allerlei kleuren: de uit Afrika afkomstige Garifuna's en Creolen, Maya's en andere Spaanstaligen uit Latijns Amerika, Indiers, Chinezen en Taiwanezen, Mennonites en andere blanken...

Toen ik in de jaren 90 antropologie studeerde noemde men dit een smeltkroes, alsof al die culturen en gewoonten waren samegesmolten tot een grote brij. Inmiddels weten we beter. De groepen leven samen, maar zijn echt niet samengesmolten. Ze spreken hun eigen taal en behouden hun eigen cultuur, gerechten en gewoontes. Daarom had iemand ooit de term ' Tossed Salad' bedacht. Belize is als een grote kom salade waarin Iceberg, Romaine, Eikenblad, Lolla Rossa en Rucula blaadjes, elk met hun eigen kleur en smaak, lekker naast- en doorelkaar liggen. Goede term, vind ik, maar een blik op Wikepedia laat me zien dat Tossed Salad nu ook slang is voor homo-sex is. Hopelijk is die betekenis in Nederland nog niet doorgedrongen, dus wij kunnen nog fijn over 'gemengde salade' spreken!